Thermisch verzinken is een proces waarbij stalen en ijzeren oppervlakken worden bedekt met een zinklaag, die kan worden gebruikt als oppervlaktebehandeling voor deHolle muuranker van koolstofstaal, verzinkt. Er is ook een andere methode, thermisch verzinken genaamd, die metaalcorrosie effectief kan voorkomen. Deze twee oppervlaktebehandelingsmethoden hebben hun verschillen en worden voornamelijk gebruikt in metaalconstructies in verschillende industrieën. Nadat de stalen onderdelen zijn verroest, worden ze ondergedompeld in een zinkoplossing die bij ongeveer 500°C wordt gesmolten, om een laag zink op het oppervlak van de stalen onderdelen te hechten. Dit helpt corrosie te voorkomen. Bij de thermisch verzinkmethode worden de verroeste stalen onderdelen ondergedompeld in een zinkoplossing die bij ongeveer 600°C wordt gesmolten, om een laag zink op het oppervlak van de stalen onderdelen te hechten. De dikte van de zinklaag voor dunne platen, die kleiner zijn dan 5 mm, mag niet minder zijn dan 65 μm, terwijl die voor dikke platen, die 5 mm of meer zijn, niet minder dan 86 μm mag zijn, waardoor corrosiepreventie wordt geboden.
De term gegalvaniseerde producten verwijst tegenwoordig naar een laag zinklaag op het oppervlak van metalen, legeringen of andere materialen om een esthetisch uiterlijk te bereiken en roest te voorkomen. Bij thermisch verzinken wordt hoofdzakelijk gebruik gemaakt van een zink-tin-oplossing ter afdekkingHolle muuranker van koolstofstaal, verzinkt, wat een meer traditionele manier van verzinken is. De roestpreventietijd is ongeveer vijf keer langer dan die van niet-gegalvaniseerde producten. Thermisch verzinken wordt voornamelijk gebruikt in buitenconstructies en is ongeveer 36 uur bestand tegen zoutwatertests.
