Mechanische ankerbouten en chemische ankerbouten zijn momenteel de belangrijkste bevestigingsmiddelen op de markt. In de ogen van veel leken zouden ze vergelijkbaar moeten zijn, maar in feite zijn er nog steeds verschillen tussen de twee.
Ten eerste zijn er verschillen in de manier van versterken. Het chemische anker is voornamelijk afhankelijk van het plaatsen van de chemische pijp in het gat, of het persen van een deel van het medicijn in de container in het gat door middel van een kitpistool, en de in het gat geplaatste schroef zal. Wanneer de medicijnbuis kapot is, kan de schroef worden stevig in het muurgat gebeten door de voorspankracht die door de medicijnbuis wordt gegenereerd.
De mechanische ankerbout maakt gebruik van het mechanische vergrendelingsprincipe van de schroef om het vaste deel te verankeren.
Verschillende ankerbouten hebben verschillende constructiemethoden, waardoor er verschillen kunnen optreden in de bouwperiode. Chemische ankerbouten worden verankerd met chemische middelen, dus het kost meer tijd om de chemische middelen volledig uit te harden. De temperatuur waarbij het chemische middel stolt zal er waarschijnlijk ook voor zorgen dat de kwaliteit van het anker afneemt. Voor projecten met een krappe bouwtijd zijn chemische ankers geen goede keuze.
De mechanische ankerbout heeft dit probleem niet, zolang het gat geboord en verankerd is, kan deze direct gebruikt worden en wordt de kwaliteit van de verankering op geen enkele manier beïnvloed, wat veel tijd kan besparen.
In termen van de moeilijkheidsgraad van de bediening is het, om een beter verankeringseffect van de chemische ankerbout te bereiken, noodzakelijk om het stof en de resten in het gat op te ruimen en het contact van het chemische middel met het substraat te maximaliseren om een verankerende werking. Injecteer vakkundig chemicaliën in de gaten, waardoor het verankeren moeilijker wordt.
