De redenen waarom
roestvrijstalen chemische ankerskan corrosie weerstaan
De corrosiebestendigheid van roestvrijstalen chemische ankerbouten is afhankelijk van chroom, maar omdat chroom een van de componenten van staal is, zijn de beschermingsmethoden verschillend.
Wanneer de toegevoegde hoeveelheid chroom 10,5% bereikt, wordt de atmosferische corrosieweerstand van het staal aanzienlijk verhoogd, maar wanneer het chroomgehalte hoger is, is dit niet voor de hand liggend, hoewel de corrosieweerstand nog steeds kan worden verbeterd. De reden is dat wanneer staal wordt gelegeerd met chroom, het type oppervlakteoxide verandert in een oppervlakteoxide dat lijkt op het oxide dat wordt gevormd op puur chroommetaal. Dit goed hechtende chroomrijke oxide beschermt het oppervlak en voorkomt verdere oxidatie. Deze oxidelaag is extreem dun en de natuurlijke glans van het staaloppervlak is er doorheen te zien, waardoor het roestvrij staal een uniek oppervlak krijgt. Als de oppervlaktelaag beschadigd raakt, zal het blootgestelde staaloppervlak bovendien reageren met de atmosfeer om zichzelf te herstellen, deze "passiveringsfilm" opnieuw te vormen en een beschermende rol te blijven spelen.
Alle bouten reageren met zuurstof in de atmosfeer en vormen een oxidefilm op het oppervlak. Helaas blijft het ijzeroxide dat wordt gevormd op gewone koolstofstalen bouten oxideren, waardoor de corrosie blijft uitzetten en uiteindelijk gaten vormt. Je kunt verf- of oxidatiebestendige bouten gebruiken voor galvaniseren om het boutoppervlak te garanderen, maar zoals mensen weten is dit soort bescherming slechts een dunne film. Als de beschermlaag beschadigd raakt, zullen de onderstaande bouten gaan corroderen.
Daarom hebben alle roestvrijstalen bouten een gemeenschappelijk kenmerk, namelijk dat het chroomgehalte hoger is dan 10,5%.
